Mijn ouders zijn mijn grote en liefdevolle voorbeeld van ‘het huwelijk’. Toch strandde mijn eerste huwelijk toen onze dochter nog jong was. Als ik terug denk aan die periode, wat een strijd heb ik met mezelf gehad, voordat ik uiteindelijk vertrok. Ik denk achteraf gezien een van de moeilijkste en meest taaie beslissingen die ik in mijn leven heb genomen. Ik ging tot aan het gaatje voordat ik het los kon laten.
Ik ben opgevoed met het idee dat het huwelijk voor altijd is en dat je niet hoeft te klagen, maar dat je moet praten met elkaar. Met praten kon je de lucht klaren. Ik had aangeleerd om het de ander naar de zin te maken. Eerst voor de ander zorgen want dat is goed. Nu kan ik dat goed plaatsen want ik was de oudste van drie kinderen en lette op de ander. En ik wilde niet opgeven waar ik voor gekozen had, het huwelijk.
Als moeder had ik er bijna alles voor over om het huwelijk en de liefde stabiel te laten zijn in het belang van mijn dochter. Nog steeds kan ik die onmacht van toen voelen, het verlies van het gezin, maar het blaast me niet meer omver. Het is een hoofdstuk in mijn leven geweest en het heeft mij gebracht waar ik nu sta. Ik heb mijn keuze van toen pas later kunnen omarmen, achteraf was het de enige weg naar een liefdevol leven voor mij en mijn dochter. Later zal ik hier meer over delen.
Degene die in de periode vooraf aan de scheiding langzaam veranderde was ikzelf. Hoeveel pijn het ook deed, ik kon niet langer de ondergeschikte rol aannemen die van me werd verlangd. Ik besefte stap voor stap dat ik het huwelijk mocht opgeven om vervolgens mezelf te gaan ontwikkelen en de liefde voor mij te verkiezen boven het in stand houden van een ideaalbeeld.
11-12-2013, de ontmoeting
Mijn persoonlijke ontwikkeling ging gestaag verder, met vallen en opstaan. Ik zeg met vallen en opstaan omdat ik dit zelf zo heb ervaren. Terwijl de buitenwereld niets aan mij kon merken was ik steeds aan het afwegen waar mijn eigen grens lag in het dienstbaar zijn. Ik wilde het zelf doen en vroeg geen hulp. Het aangeven van mijn grenzen was voor mij een dagelijkse struggle omdat mij was geleerd om goed voor de ander te zorgen. Intussen zat ik in een fijne nieuwe relatie maar ik besefte me goed dat ik er zelf nog niet was. Ik was me intussen wel heel bewust van mijn eigen gedrag en de daarbij komende patronen.
Mijn lief en ik deelden lief en leed en tevens hebben we met elkaar gestreden voor ons eigen gelijk. Onverwerkte emoties borrelden naar de oppervlakte en zorgden voor de nodige conflicten. De oude pijn, die voor ons beide individueel was, en die we als kind zijn gaan meedragen, kwam in onze veilige relatie naar boven. Je kunt ook zeggen dat er ruimte was voor discussies, en vallen en opstaan.
Zelfliefde
Op bepaalde momenten liepen we vast. Vanuit de liefde tussen ons, die duidelijk stond als een huis, ben ik me emotioneel gaan ‘terugtrekken’ om beter te kunnen voelen en heb ik de zoektocht naar het meisje in mij gestart. Ik ben gestart met zelfreflectie en zelfonderzoek naar de authentieke ik. Het pleasen van anderen en elke dag uitgeput zijn zorgde voor boosheid en die onvrede en boosheid zat in mij. Ik kon daar iets mee doen, de ander niet.
Het systeem
Tijdens een relatie zoals een huwelijk komen onverwerkte emoties en patronen vaak duidelijk naar de oppervlakte. Het gezegde: ‘Je moet eerst van jezelf houden voordat je van een ander kunt houden.’ is deels waar. Ik heb mezelf tekort gedaan, heb het kind in mij gekwetst door mijn gevoel te negeren en ik heb mijn onvrede afgereageerd op mijn man en vice versa. Wanneer we in een strijd zaten vonden we elkaar stom en zagen we absoluut niet wat er nu eigenlijk echt aan de hand was.
Een waardevolle tip om jezelf af te vragen tijdens een discussie met je partner, welk deel van de onvrede of boosheid is van mij en welk deel is van de ander?
Door de opvoeding en systemen zoals scholen, krijgen we te maken met conditionering en leren we ongepast gedrag af. Na de opleiding tot Coach Verlies heb ik door zelfonderzoek en zelfreflectie veel inzichten gekregen in onder andere, de zin van het leven, inzicht in mijn eigen gedrag en patronen en ik leerde opnieuw navigeren op mijn gevoel. Hoe meer ik opnieuw vertrouwde op mijn gevoel, hoe meer ik ontdekte dat ik als kind al veel wist.
Het gekwetste kind in mij ik vergeef mezelf dat ik je niet eerder heb gezien ik zag je niet maar ergens voelde ik je wel je zat verstopt in een donker hoekje ik heb je gevonden en zal er voor je zijn ik zal je licht en liefde geven ik laat je vrij zijn van verwachtingen en eenzaamheid we zijn geheeld en ik vergeef ik hou van jou want jij bent mij
