#5
Japan, here I come
De uitslagen van de hartonderzoeken hadden een positieve uitslag en dat was een opluchting voor mij en mijn gezin. Diabetes laat wel iets van sporen zien in de kransslagader aan de voorkant van mijn hart maar mijn strikte eetgewoonte werpt zijn vruchten af. Wat fijn dat een gezonde levensstijl je trouw is en ik voel me best wel trots. Alle desserts die ik heb laten staan hebben me goed gedaan. Ik heb een cholesterolwaarde van een tiener en ben nog niet aan medicijnen toe hoorde ik de cardioloog zeggen. Als ik haar kon kussen had ik het gedaan, het was een telefonisch consult.
Dus, we hebben groen licht om tijdens kerst en in de eerste week van 2025 in Japan rond te reizen. Mijn man en ik vertrekken op 26 december naar Japan om de cultuur, inclusief de geweldige keuken, te ontdekken. De reis naar Osaka, Kyoto en Takayama maakt me een klein beetje nerveus omdat ik graag de regie houd. Dat weet ik van mezelf en ik herinner me onmiddellijk weer waar het vandaan komt. Het is mijn onderliggende angst voor verlies die soms even om het hoekje komt kijken.
Het is alsof die angst me weer even uitdaagt en roept: ‘Zie je me, hier ben ik.’ Ja, ik zie je en ik voel je. Je mag er zijn, je hoort erbij. Ik stap in gedachten het vliegtuig in terwijl ik zachtjes mediteer en mijn focus bewust in het moment houd. Ik kijk om me heen en absorbeer de geluiden in de omgeving. Ik glimlach en verblijf hier, in dit moment. Ik voel me krachtig en kwetsbaar tegelijk.
‘Het voelt als vrijheid met een glimlach.‘
De kracht en de kwetsbaarheid zijn in mijn ogen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Er zijn mensen die ver bij hun kwetsbaarheid, of hun gevoelige snaar, vandaan blijven omdat het pantser ze een soort van (tijdelijke) veiligheid geeft. Ik geloof toch dat dit zich gaat wreken na verloop van tijd omdat het uitputtend gaat werken op de langere termijn.
Zelfonderzoek en kwetsbaar durven zijn heeft mij rust en kalmte gebracht zodat ik veerkrachtig ben geworden in het aankijken van mijn angst voor verlies. Het is goed om de angst in de ogen te kijken wanneer je daar aan toe bent. Als je bezig bent met zelfonderzoek en kwetsbaarheid dan blijkt soms dat de angst voor de kwetsbaarheid groter was dan de werkelijkheid is. Mijn angst is het verlies van dierbaren en het verdriet voor dierbaren. Soms is het even bij mij en dat mag.
Intussen is het eerste kerstdag en de koffers staan klaar voor vertrek. Ons kerstdiner vanavond was een Hollandse cup a soup en een saucijzenbroodje met witte wijn. We hebben gisteravond kerstavond gevierd met de kinderen en van een kerstdiner genoten. Ik ben een dolgelukkige moeder als we samen zijn. In januari heb ik vast veel nieuwe inspiratie en dan ga ik vrolijk verder met schrijven aan het blog.
Voor nu wil ik iedereen een fijne en vooral gezellige kerst wensen en maak er een mooie oudejaarsdag en avond van. Ik wens iedereen een nieuw jaar gevuld met liefde en verbinding.
‘Laten we lief zijn voor elkaar.’
Ingrid