Ferlies Ferhalen [Verlies Verhalen]
#6 Een beetje sterven om te leven ๐๐๐๐ซ ๐๐จ๐๐๐ก ๐๐๐ซ๐ฅ๐ข๐๐ฌ ๐๐จ๐จ๐ซ๐ ๐ณ๐ข๐ฃ๐ง ๐จ๐จ๐ซ๐ฌ๐ฉ๐ซ๐จ๐ง๐ ๐ฏ๐จ๐ง๐ ๐ ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ ฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ ฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ, ฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ ฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ ฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ ฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒฬฒ๐ฬฒ, ฬฒ๐ธฬฒ๐ถฬฒฬฒ๐ทฬฒฬฒ๐พ ‘Vandaag werd ik wakker met een zin die als vanzelf kraakhelder uitgesproken werd in mijn gedachten.’‘๐๐ฆ ๐ฎ๐ข๐จ ๐ด๐ฐ๐ฎ๐ด ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ฆ๐ต๐ซ๐ฆ ๐ด๐ต๐ฆ๐ณ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฎ ๐ต๐ฆ ๐ญ๐ฆ๐ท๐ฆ๐ฏ.’ ‘Dat is het, zo voelt het! De afgelopen maanden zit ik in een fase waarin ik opnieuw een beetje mag sterven om te leven zonder verwachting van mezelf of de ander. Ik ben alleen gaan wonen om te voelen. Zonder paniek, vanuit vertraging zodat ik de vrijheid van het leven opnieuw kan binnenlaten vanuit het vertrouwen dat je soms een beetje mag rouwen om vrijuit te kunnen leven. Niets verwachten, alleen maar zijn in het moment. Alles wat zich aandient omarmen. Ik ben eraan toe.’ ‘Bij mezelf blijven en vanuit mijn eigen behoefte leven is op dit moment de grote uitdaging die ik ben